محدودیتهای سیاست بازار و مقررات
آژانس مواد شیمیایی اروپا، کربنات لیتیوم، کلرید لیتیوم و هیدروکسید لیتیوم را به عنوان مواد خطرناک طبقهبندی میکند، موادی که مواد اولیه حیاتی برای باتریهای لیتیومی هستند. علاوه بر این، اروپا مقررات سختگیرانهای را برای حمل و نقل باتریهای لیتیومی اعمال میکند و باتریهایی که ظرفیت آنها بیش از 20 وات ساعت باشد را ملزم به رفتار به عنوان کالاهای خطرناک میکند. این امر منجر به محدودیتهایی در ظرفیت باتری در لوازم الکترونیکی مصرفی مانند تلفنهای همراه شده است (به عنوان مثال، ظرفیت باتری نسخه اروپایی vivo X300 از 6040 میلیآمپر ساعت به 5360 میلیآمپر ساعت کاهش یافت).
زنجیره تامین و وابستگی به مواد خام
صنعت باتریسازی اروپا به شدت به واردات مواد خام وابسته است، به طوری که تولیدکنندگان خودروهای برقی اتحادیه اروپا و بریتانیا تنها 16 درصد از لیتیوم، کبالت و نیکل مورد نیاز برای دستیابی به اهداف 2030 را تامین میکنند. اتحادیه اروپا کاملاً به واردات لیتیوم فرآوری شده از کشورهایی مانند شیلی، ایالات متحده و چین وابسته است که نقاط ضعف قابل توجهی را در تامین مواد خام برجسته میکند.
رقابت صنعتی و خروج سرمایهگذاری
قانون کاهش تورم ایالات متحده، یارانههای بیشتری را ارائه میدهد و شرکتهای باتریسازی اروپایی را به جابجایی سوق میدهد. سهم اروپا از سرمایهگذاری جهانی در باتریهای لیتیوم یونی از 41 درصد در سال 2021 به 2 درصد در سال 2022 کاهش یافت، و شرکتهایی مانند Northvolt در حال برنامهریزی برای توسعه در ایالات متحده هستند.
چالشهای عملیاتی شرکتها
شرکتهای باتریسازی اروپایی با از دست دادن سفارشها و افزایش کند ظرفیت دست و پنجه نرم میکنند. به عنوان مثال، Northvolt به دلیل ضررهای قابل توجه و مشکلات بدهی، به دنبال حمایت از ورشکستگی بود، در حالی که BMZ آلمان پس از لغو سفارشهای مشتریان اصلی که باعث اختلال در جریان نقدی شد، درخواست ورشکستگی داد.
اهداف توسعه با چالشهایی روبرو هستند
علیرغم تعیین اهداف 2030 اتحادیه اروپا برای خودکفایی در باتری (مانند تامین 40 درصد از مواد خام حیاتی در داخل کشور)، پیشرفت واقعی کمتر از حد انتظار بوده است. بیش از یک سوم پروژههای برنامهریزی شده باتری لیتیوم یونی اکنون با تاخیر یا خطر لغو مواجه هستند.