ข้อจำกัดด้านนโยบายตลาดและกฎระเบียบ
หน่วยงานเคมีภัณฑ์แห่งยุโรป (European Chemicals Agency) จัดให้ลิเธียมคาร์บอเนต, ลิเธียมคลอไรด์ และลิเธียมไฮดรอกไซด์ เป็นสารอันตราย ซึ่งเป็นวัตถุดิบสำคัญสำหรับแบตเตอรี่ลิเธียม นอกจากนี้ ยุโรปยังกำหนดกฎระเบียบที่เข้มงวดเกี่ยวกับการขนส่งแบตเตอรี่ลิเธียม โดยกำหนดให้แบตเตอรี่ที่มีความจุเกิน 20Wh ต้องได้รับการปฏิบัติในฐานะสินค้าอันตราย ซึ่งนำไปสู่ข้อจำกัดด้านความจุของแบตเตอรี่ในอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์สำหรับผู้บริโภค เช่น โทรศัพท์มือถือ (ตัวอย่างเช่น ความจุแบตเตอรี่ของ vivo X300 รุ่นยุโรปลดลงจาก 6040mAh เหลือ 5360mAh)
ห่วงโซ่อุปทานและการพึ่งพาวัตถุดิบ
อุตสาหกรรมแบตเตอรี่ของยุโรปพึ่งพาวัตถุดิบนำเข้าเป็นอย่างมาก โดยผู้ผลิตรถยนต์ไฟฟ้าในสหภาพยุโรปและสหราชอาณาจักรจัดหาลิเธียม โคบอลต์ และนิกเกิลเพียง 16% ที่จำเป็นเพื่อให้บรรลุเป้าหมายปี 2030 สหภาพยุโรปต้องพึ่งพาการนำเข้าลิเธียมแปรรูปจากประเทศต่างๆ เช่น ชิลี สหรัฐอเมริกา และจีนอย่างสิ้นเชิง ซึ่งแสดงให้เห็นถึงจุดอ่อนที่สำคัญในด้านการจัดหาวัตถุดิบ
การแข่งขันทางอุตสาหกรรมและการไหลออกของการลงทุน
พระราชบัญญัติลดเงินเฟ้อของสหรัฐอเมริกาเสนอเงินอุดหนุนที่สูงกว่า ซึ่งผลักดันให้บริษัทแบตเตอรี่ของยุโรปย้ายฐานการผลิต ส่วนแบ่งการลงทุนในแบตเตอรี่ลิเธียมไอออนทั่วโลกของยุโรปลดลงจาก 41% ในปี 2021 เหลือ 2% ในปี 2022 โดยบริษัทต่างๆ เช่น Northvolt วางแผนที่จะขยายกิจการในสหรัฐอเมริกา
ความท้าทายในการดำเนินงานขององค์กร
บริษัทแบตเตอรี่ของยุโรปต้องเผชิญกับการสูญเสียคำสั่งซื้อและการเพิ่มกำลังการผลิตที่เชื่องช้า ตัวอย่างเช่น Northvolt ได้ขอความคุ้มครองจากการล้มละลายเนื่องจากการขาดทุนจำนวนมากและปัญหาหนี้สิน ในขณะที่ BMZ ของเยอรมนีได้ยื่นฟ้องล้มละลายหลังจากที่การยกเลิกคำสั่งซื้อของลูกค้าหลักทำให้เกิดการหยุดชะงักของกระแสเงินสด
เป้าหมายการพัฒนาเผชิญกับความท้าทาย
แม้ว่าสหภาพยุโรปจะกำหนดเป้าหมายปี 2030 สำหรับการพึ่งพาตนเองด้านแบตเตอรี่ (เช่น การจัดหาวัตถุดิบสำคัญ 40% ภายในประเทศ) แต่ความคืบหน้าจริงกลับไม่เป็นไปตามความคาดหวัง โครงการแบตเตอรี่ลิเธียมไอออนที่วางแผนไว้มากกว่าหนึ่งในสามกำลังเผชิญกับความล่าช้าหรือความเสี่ยงในการยกเลิก